evde tek başına kalmak

evinde senden başka kimsenin olmaması durumu. --- yalnızlıktan hoşlanıyorsanız veya kısa süreliğine tek kalmak sorun olmuyorsa iyi bir durumdur. fakat uzun süreli yalnızlık pek de iyi değil gibi. ben kısa süreliğine yalnız kalmanın iyi olduğunu düşünürüm. müziğin sesini sonuna kadar aç, kimse laf etmez. evin ortasında halay çek, kimse ''napıyo la bu?'' demez. ne var ki uzun süre yalnız kalmak da bana pek iç açıcı gelmiyor. özellikle daha ilkokula gidenler için iyi değil. çocuğun psikolojisi çökebilir, kimse olmadığından hayali arkadaşlarla konuşmaya başlayabilir, kendine kazara zarar verebilir ve kimseye haber veremeyebilir... pek çok olumsuz etkisi mevcut. --- yan komşumuzun oğlu şu an evde yalnız, anası sabah 9 akşam 8 arası evde değil. çocuk evde bağırıyor, konuşuyor falan filan... çocuğa ''la gel senle fifa atak'' derim demesine de hem kapı kilitli (anası evden çıkmadan evvel kapıyı kilitliyor) hem çocuğun playstation'ının yanında olduğunu sanmıyorum hem de 10 yaşında çocukla nereye kadar fifa atabilirim ki? --- şu an ben de evde yalnızım ve salonda kitap okuyorum. anam babam yanımdayken yapmam bunu nedense, yalnızken kitap okumak daha iyi benim için.

her şey serbest ne güzel.

korkutucu olabiliyor bazen.

mayhoş bir durum. ne yapsan her şeyin tadı yarım. en güzel yemeği de yesen, en derin uykuyu da uyusan o şeyi sanki hiç yapmamış gibi hissediyorsun. derdim birileriyle yemek yemek ya da birisiyle birlikte uyumak değil, birisiyle/birileriyle aynı çatı altında olmak. horlayan oda arkadaşımı bile özlüyorum şu an. ya da bu saatlerde sürekli "hadi uyu artık." ikazı yapan ailemi. yeter ki bir ses olsun, yeter ki benden başka biri daha solusun şu havayı. böyle olunca sanki sabaha ölüm çıksa 40 yıl kimsenin ruhu duymaz gibi hissediyorum. bu şekil bir yok olmayı hiç istemem. ve bunun ihtimali bile beni fazlasıyla tedirgin ediyor. herostratus'u şimdi daha iyi anlıyorum.. - link

başlarda çok güzel gelir, ne istiyorsan onu yaparsın başına buyruk. i̇stediğini yer istediğin yerde yatar eşyalarını evin her köşesine dağıtabilirsin çünkü yalnızsın. ama bir süre sonra sıkmaya başlar, yemek yerken bi ses olsun diye dizilere başlarsın mesela, arkadaşlarınla daha sık takılmaya başlarsın eve daha geç gidebilmek için. yemek yapmazsın belki çünkü teksin ya, ne olsa yersin nasılsa, ne gerek var uğraştıran şeyler yapmaya? durum böyle olunca yalnızlıktan yakınmaya başlarsın sonra tabi. evde biri daha olsa böyle sıkılmam dersin ama olduğunda daha çok sıkılırsın aslında, kısa sürede o da rahatsız eder seni. çünkü alışmışsındır yalnızlığa farkında olmadan. yani en azından bende böyle oldu bu durum.

Yarın itibariyle aşağı yukarı 1 haftalık evde tek kalma sürecim başlıyor . Resmen tatil gibi olacak benim için , yiyip içip evin içine sıçacağım. Her yerde ders yapacağım , her tarafa kitaplarımı savuracağım , istersem yemek yapacağım , istersem bulaşık yıkayacağım, istersem ellerimin üstünde yürüyeceğim(bunu daha yeni denemeye başlayacağım).Her şey istememe ya da istemememe kalmış. Kısacası keyfim ve kahyasıyla kalmayı özlemişim, neredeydiniz ay hoş geldiniz <3

yemin ederim özlemişim. aylar sonra tek kaldım ve kafamı dinliyorum resmen. akşam yemeği olarak bir paket cips ve jelibon yiyerek yatağımda yatıyorum şu an.